Beste lezer,

Sinds de laatste keer dat ik achter m'n blog zat is er weer lekker veel gebeurt. In Australie is werkelijk geen 1 dag hetzelfde.

Laten we maar beginnen met m'n baantje: Na een intensieve training van twee dagen voelde ik me behoorlijk uitgeput. Het werk is erg sociaal en daardoor ook leuk. Je spreekt mensen aan die je anders nooit zou aanspreken. Maarja, hetsocialeaspectis dan ook het enige leuke eraan. Je moet aan het einde van de dag toch verkopen.Het zijn dagen van circa acht uur en dan moet je erg buiten jezelf zijn om maar te zorgen dat mensen je aardig vinden en ze geld doneren. Na er goed over te hebben nagedacht en rustig overlegd te hebben met m'n coach en teamleider heb ik zelf besloten om ermee te stoppen.Misschien vraag je je af of ik er spijt van heb? Absoluut niet: ik heb ontzettend veel geleerd over mezelf enbenachter een nieuwe passie gekomen: vrijwilligerswerkvoordierenleed in de Wereld. Het is misschien wat ver vooruit maar ik zou me heel graag willen inzetten als vrijwilliger voor een organisatie als WSPA en terplekke helpen.

Met fundraisen was ik dus al snel klaar. Op dit moment heb ik aantal nieuwe sollicitaties lopen. Van schoonmaken tot promotiewerk. (Geloof me promotiewerk is zooooooooo simpel in vergelijking met fundraisen.) Het maakt me niet zo veel uit zolang ik nog maar even in Brisbane kan blijven. Ik heb er ookeven aan gedacht om naar Noosa te gaan. (plaats ten Noorden van Brisbane). Maar het lijkt me nog wel fijn hier een tijdje te blijven. Ik voel me wel thuis in Brisbane. Ben al opzoek naar een leuk appartementje en heb een immigratieprocedure gestart. (Haha nee hoor plaag jullie maar...

)

Australie is overigens een erg schoon land. Je sigarettenpeuk op straat gooien kost je vijftig dollar. Nou is roken hier sowieso een duur grapje: ongeveerachttien dollar per pakje(!)Het openbaar vervoer is erg modern en effectief. Parken worden dagelijks helemaal schoongemaakt. (Bomen afstoffen etcetera

) Het is wel grappig dat als je zegt dat uit Nederland komt mensen bijna direct vragen naar wiet.Dan vertel ik ze uitgebreidover onze cultuur en de beste manier om aan wiette komen. (Je moet die gezichten eens zien en dan te bedenken dat ik maar wat loop te kletsen.) Gisteren vroeg iemand uit Engeland me naar ons typische Nederlandse zinnetje dat alleen wij (had er nooit overnagedacht) kunnen uitspreken: 'De kat krabt de krullen van de trap.' Proud to be Dutch.

Tenslotte wil ik nog even toevoegen dat de afgelopen dagen in Australie de meest intensieve en beste tot nu toegeweest zijn.De momenten dat je het even niet weetblijkenhet meest inspirerend en waardevolte zijn. Ook al is het moment op zich niet altijd even makkelijk. Een reismaken gaat nog veel verder dan alleen maarmooie plaatjesmaken entoeristische dingen doen. It's a way of life.

G'day