Lieve allemaal,

Na zes dagen en 3200 kilometer over Australisch asfalt door de spreekwoordelijke 'middle of nowhere' ben ik aangekomen in Alice Springs. In zes dagen heb ik het echte Australie (of mijn beeld ervan voordat ik naar dit fantastische land kwam) intenser ervaren dan ooit tevoren. Met een groep van veertien man vertrokken we maandag de 20ste vanuit Adelaide. Met deze groep heb ik kerstavond en eerste kerstdag doorgebracht als een kleine familie. Hoewel de Australische Outback je aan alles behalve Kerst doet denken. :P) Voordat ik al m'n ervaringen op het beeldscherm achterlaat wil ik even waarschuwen dat deze periode niet als zes dagen, maar als 6 weken aanvoelt. Gevolg is dat er ietsje meer tekst is dan gemiddeld. Ahum..

Op de negentiende had ik een vrije dag in Adelaide waar eerst even de tijd genomen heb om alle Great Ocean Road ervaringen te verwerken en wat voor te bereiden voor de komende dagen. In de middag heb ik samen met Dmitri (een aardige Canadees van dezelfde Great Ocean Road) en Panelle uit Denemarken Adelaide verkend. We gingen naar het Museum of South Australia, waar de grootste aboriginal collectie ter Wereld te vinden is. Daarna zijn we al lopend en met een lekker stukkie sushi op de maag door de stad gegaan en aansluitend met de gratis shuttle bus dezelfde route nog een keer gedaan.

De volgende dag om 10 over zes in de ochtend ben ik vanuit het hostel opgehaald voor de tour. Na een korte administratie-ronde in het kantoor konden we Adelaide gaan verruilen voor de Outback. [= Australisch voor wildernis, of eigenlijk wilder-niets.. ;)] Met de bus kwamen we eerst door Claire, waar veel van de beroemd Zuid-Australische wijnen vandaan komen. Helaas geen stop om even te proeven... wel voor de wc. Daarna zijn we doorgegaan en aangekomen in een plaatsje genaamd Quorn. In de middag hebben we een pittige wandeling gedaan naar de top van Dutchmens Stern met een geweldig uitzicht over Flinders Ranges, Spencers Gulf en Quorn. In Quorn hebben we overnacht in een gebouw dat ooit diende als molen. De tourgids heet Ben Van Rijswijk (uitgesproken door hem als 'Waaan Rhywiiick'.) Zijn vader komt uit Nederland... Ja, dat was toch wel erg Hollands allemaal. ;) In de avond stond er een zogegeten 'Road Kill Special' op het menu. Kangaroo, buffel en Kameel. Kangaroo-vlees is heerlijk, buffel gaat wel en kameel is niet lekker. Maar wel leuk om geprobeerd te hebben.

De volgende morgen zijn we vanuit Quorn naar Wilpena Pound gegaan voor een wandeling. Wilpena pound is een natuurlijk amphitheater gelegen in een enorme krater met prachtige uitzichten. Daarna zijn we naar de Yourambulla Caves gegaan. Waar we, na een korte wandeling en klim, aboriginal rots beschilderingen bewonderden. Voordat we weer teruggingen naar Quorn zijn we door de Warren Gorge gelopen, waar de zeer zeldzame Yellow Footed Rock Wallaby voorkomt. Om deze te kunnen zien moet je muisstil zijn want ze zijn erg verlegen. Het was dan ook erg leuk dat we er drie hebben gespot.

De volgende morgen zijn we vroeg uit de veren gegaan, opweg naar het mijnerstadje Coober Pedy. Onderweg zijn we gestopt in wat ooit een geheime Brits-Australische militaire basis is geweest. Wat er van over is is tegenwoordig te bewonderen in het spookstadje, waar onder andere experimenten met atoombommen zijn geweest. Tegenwoordig zitten de Amerikanen nog in de regio. Vervolgens zijn we gestopt in Glendambo met z'n (ongelooflijke) 30 inwoners. Behalve zand, steen, struikje kent de regio ook veel salt lakes. Bij een ervan zijn we gestopt voor een uitstapje in de droogte. Op de plek waar ooit een enorm meer moet zijn geweest... Ongeveer 90 miljoen jaar geleden had Centraal Australie een enorm zout meer. Uiteindelijk kwamen we dan aan in Coober Pedy waar we eerst een rondleiding hebben gehad door een deel van de mijnen. Mensen leven hier onder de grond aangezien het bovengronds niet uit te houden is overdag. Ik vond het dan ook wel apart/leuk te horen dat de vrouw die de rondleiding gaf zei dat ze het koud vond voor de tijd van het jaar. (31 graden, temperaturen kunnen in de zomer tot ver in de 50 graden celsius oplopen!) Daarna zijn we naar Josephine's Gallery gegaan waar ik een Joey (=baby kangaroo) heb vastgehouden! Had het kleine ding van zes maanden wel mee kunnen nemen, zo schattig. Na helemaal in de wolken te zijn geweest hebben we ons geluk beproefd in het zoeken van onze eigen Opaal. Ik heb een paar kleintjes gevonden.. was ook wel heel warm in de volle zon. 's Avonds zijn we naar de ondergrondse pub gegaan met het enige ondergronds casino ter Wereld, waarna we (hoe raad je het?) ondergronds zijn gaan slapen.

De dag van de waarheid.. vandaag maakten we een reis van 850 kilometer om de zonsondergang bij Uluru te bewonderen. We zijn daardoor in een nieuw staat aangekomen: Northern Territory. In de middag ben ik aangekomen in het kamp waar ik vanavond voor het eerst onder de sterrenhemel ga slapen in een swag. Dit is een speciaal soort slaapzak om de slaapzak heen. Bovendien ook een stuk fijner want de spinnen en insecten overnachten het liefst in tenten. Na de lunch zijn we naar Kata Tjuta (de Olga's) gegaan. Dit is een enorme monoliet net als Uluru, maar net iets minder bekend. Hier hebben we gewandeld en genoten van het mooie weer. In de avond zijn we naar een uitzichtspunt bij Uluru gegaan om deze schoonheid bij zonsondergang te bewonderen. We kregen champagne en hebben op terugweg naar het kamp met z'n allen kerstliedjes gezongen. Het was grappig en vreemd tegelijkertijd. En toen was het tijd voor de swag. (uitgesproken als 'swaek') Na een paar minuten van bewondering over het enorme spektakel boven me was ik te moe om me nog zorgen te maken over slangen, dingo's of spinnen en heb ik tot kwart voor vier geslapen als een roos.

Want ja, om kwart voor vier was het tijd om op te staan zodat we op tijd de zonsopgang bij Uluru kunnen bewonderen. Na een paar mooie plaatjes en ietwat dringen goed plekje, was het tijd om de rots eens van dichtbij te bekijken. Uluru wordt vaak aangeduid als kloppend hart en het is dan ook niet voor niets dat het gebied twee keer op de Wereld Erfgoedlijst staat. Ik ben samen met de groep om de rots heen gewandeld, waarvan het laatste stukje met de gids. Bepaalde stukken van de rots zijn heilig en er mochten dan ook geen foto's van worden gemaakt. Bepaalde vragen wou de gids ook niet beantwoorden omdat ze geheim zijn. Bijvoorbeeld over de heilige ceremonieen of waarom bepaalde dingen heilig zijn. Het zal wel een reden hebben. 's Middags zijn we weer op weg gegaan, ditmaal naar het laatste deel van de reis: de Kings Canyon. Onderweg zijn we nog gestopt om brandhout te verzamelen want vanavond is het kerstavond. Voor we in het kamp aankwamen in het kamp hadden we nog even tijd voor een stop in een resort met zwembad. Heerlijk even afgekoeld en schaduw gezocht. Vervolgens hebben we 's avonds met z'n allen in ons afgelegen kamp kerst gevierd. Eerst het kerstdiner met Christmas Crackers en langzaam smeltende kerstman (kaarsje). Daarna hebben we de avond met onze swag bij het kampvuur doorgebracht. Het was erg gezellig; we hebben veel gelachen.

De volgende morgen zijn we op tijd opgestaan (voelt bijna als werken :P) om een wandeling te maken door de Kings Canyon. Het eerste stuk was 'Heart Attack Hill' ... behoorlijk steil inderdaad. Vervolgens hadden we steeds vrij vlakke stukken met prachtige vergezichten en een kleine afdaling naar 'the Garden of Eden'. Eerlijkgezegd een van de mooiste dingen die ik ooit gezien heb. Na drie uur waren we weer terug, want het begint hier dan echt verschrikkelijk heet te worden. De rotsen houden alle warmte vast waardoor het alleen maar warmer aanvoelt. Het was tijd voor nog een laatste afkoelsessie in het resort voordat we een voor een weer in het vrij krappe busje gingen om naar Alice Springs te gaan. In de namiddag kwamen we hier aan waar ik met nog 5 andere meiden uit de groep een kamer deelde. In de avond zijn we met de hele groep naar Annie's Place geweest waar we eerste kerstdag gevierd hebben en afscheid hebben genomen van de groep. Nog nooit zoveel gelachen... het is dan ook wel raar dat iedereen al weer vertrokken is naar een ander deel van Australie terwijl ik nog eventjes hier ben. Op woensdag pak ik de bus terug naar Adelaide om daar Nieuwjaar te gaan vieren. Al met al is dit de beste ervaring tot nu toe in Australie geweest!

Tenslotte hoop ik dat iedereen dit jaar een fijne Kerst heeft gehad. Nog een paar dagen en dan zitten we weer in een nieuw jaar. Bij deze ook alvast een gelukkig en gezond Nieuwjaar!

Liefs vanuit Alice Springs,

Eugenie