Lieve allemaal,

De dagen gaan soms snel en de dagen gaan soms langzaam. De afgelopen tijd ben ik van hot naar en her gegaan en is de tijd bijna letterlijk gevlogen. Op maandag 27 december heb ik nog een dagje de omgeving van Alice Springs verkend, in een gebied dat West McDonnell Ranges heet.

Zoals gebruikelijk kraaide de haan weer op tijd voor een volle dag en route. De eerste stop was net even buiten Alice waar we het graf van meneer en mevrouw Flynn bewonderden. Meneer Flynn is de oprichter van de 'flying doctors' en heeft ervoor gezorgd dat Alice Springs en omgeving een stuk veiliger zijn. De vliegende dokters kunnen nu op tijd in de meest afgelegen gebieden komen... (ooh wat mooi :P)

Vervolgens zijn we doorgegaan naar het West MacDonnell National Park. Hier gingen we naar Simsons Gap, waar ongeveer 300 miljoen jaar geleden (nu ongeveer driehonderd meter hoge) heuvels, 4000 meter hoge bergen geweest moeten zijn. Vervolgens zijn we naar Standley Chasm gegaan waar ik - na een mooie wandeling- een koekje (Australische Lamington) en een lekker kopje thee heb gehad. De tour ging toen verder naar de Ochre Pits. Dit is de plek waar de Aboriginals oker vandaan haalden om de muurtekeningen op plekken zoals Uluru te maken. (Uluru is overigens 500 kilometer uit de buurt.) De oker was in de meest waanzinnige kleuren Daarna was het tijd voor Ormiston Gorge. We kregen 45 minuten de tijd waar we konden kiezen uit een wandeling naar het uitzichtpunt (heen en terug 30 min) of een verfrissende duik in het water. Ik kon niet kiezen dus heb het allebei maar gedaan. Was erg mooi en verfrissend. :) We hebben daar ook buiten geluncht. De volgende stop was bij Glen Helen Gorge. Hier hebben we kort wat rondgekeken en plaatjes geschoten. Vervolgens zijn we naar een prachtig uitzichtspunt gereden. Er was natuurlijk geen wolkje aan de lucht dus helemaal top! De laatste stop voordat we weer teruggingen naar Alice was bij Ellery Creek, waar ik nog even heb kunnen afkoelen in het water. Het is een heerlijke dag geweest.

Sinds woensdag 29 december ben ik weer volop onderweg geweest. Met de bus ben ik terug naar het zuiden gegaan. De weg naar Adelaide is 1519 kilometer vanuit Alice Springs en daardoor ben ik eerst in Coober Pedy (het mijnerstadje) wezen overnachten. Overdag is het hier verschrikkelijk heet geweest: 45 graden met een harde wind. En 's nachts heb ik het ondergronds koud gehad. Behoorlijke overgang voor je lichaam dus. Ik was dan ook blij dat de volgende avond de bus er weer was om me terug te brengen naar Adelaide. De bus was lekker vol, inclusief veel aboriginals. Na een lange nacht met weinig slaap kwam ik in alle vroegte in Adelaide aan. Die dag heb ik samen met Evelien uit Wijk Bij Duurstede doorgebracht. Het was immers oudejaarsdag. 's Avonds hebben we afgesproken op Victoria Square en zijn we daarna naar het festivalpark gelopen waar we op het gras naar de muziek (keiharde metal ;)) hebben geluisterd. Vlak voor het vuurwerk zijn we naar de rivier gelopen voor een mooi plekje en hebben we met z'n allen afgeteld! (klein kippenvel momentje)

Het vuurwerk was prachtig, maar al met al voelde het toch een beetje raar. Het is 2011 maar waar zijn de oliebollen ?

Op 2 januari was het weer tijd voor een volgende nachtbus. Ditmaal was de bestemming Melbourne. En ook ditmaal zeer plezierig als je naast een man zit die eigenlijk twee stoelen nodig heeft i.p.v. 1. :S Gelukkig gingen er op een gegeven moment passagiers uit dus heb ik nog even plat kunnen gaan. :) Ietwat gedesorienteerd voor de tweede keer in Melbourne aangekomen, waar eigenlijk alles was zoals ik het voor het laatst had achtergelaten. ;)

Ik zou maar een dag in Melbourne blijven dus heb ik de tijd gebruikt voor foto's uploaden.

De volgende morgen had ik om 7:15 de bus naar Canberra, waar ik in om vijf uur 's middags goed en wel ben aangekomen. Ik was helemaal kapot van alle busreizen dus is het voor mij niet laat geworden die avond. Na 14 uur slaap was het tijd om te kijken waar ik nu preciest terechtgekomen ben. Ik ben vanaf het hostel naar het parlementshuis gelopen, wat een zeer indrukwekkend gebouw is. Het is namelijk in een heuvel gebouwd. Je kunt voor een groot deel over het dak (=gras) lopen. Bovenop is een enorms statuut met een vlag zo groot als een tennisveld! Binnen wordt de Australische cultuur verheelijkt d.m.v. portretten van belangrijke prime ministers en wat politieke geschiedenis van het land. Persoonlijk vond ik een object het meest interesant: de Officiele excuses van de regering jegens de Aboriginals en metname de gestolen generatie. Dit zijn de aboriginalkinderen die bij hun ouders zijn weggenomen zodat ze 'normaal' zouden worden. Het excuses stamt overigens uit 2008 en dus nog zeer recent.

Ik heb aboriginals nu een paar keer van dichtbij mee mogen maken. En daarvan is een ding voor mij heel duidelijk geworden. Aboriginals worden bij lange na nog niet gezien als gelijkwaardig. Er hangt een pijnlijk voelbare energie bij deze mensen. Het zal nog lang duren voordat Australie 1 natie is, waarbij iedereen evenveel meetelt.

Inmiddels is het ook weer tijd om Canberra te verlaten. In negen dagen tijd heb ik zo'n 3200 kilometer (van Alice Springs naar Sydney) afgelegd en vijf staten doorkruisd. (Capital territory meegerekend.) Vandaag ga ik dus terug naar Sydney, de eindbestemming van al m'n avonturen in Australie. De resterende dagen dat ik hier ben zijn namelijk bijna op twee handen te tellen. Op vijftien januari vlieg ik naar Nieuw Zeeland en bij terugkomst in Sydney (8 februari) heb ik besloten meteen door te gaan naar Nederland. Maar voordat het zover is blijf ik nog even in Sydney.

Liefs vanuit 'the Capital of Australia',

Eugenie

p.s. Ik wil iedereen vooralsnog een gezond en gelukkig 2011 toewensen!